Prolog.

Prolog - Pieśń wśród morskich fal.

       Ronnie stanęła przy brzegu morza i zaczęła śpiewać kołysankę, rękami gładząc swój brzuch. Była w stanie błogosławionym, za kilka miesięcy na świat miało przyjść jej dziecko - dziecko zrodzone z człowieka oraz demona.

       Porywisty, północny wiatr rozwiał ciemne włosy kobiety, niosąc dalej słowa pieśni.

Śpij, śpij, śpij...

Niech piasek na twych powiekach

Ukoi smutki, otrze łzy.

Nadszedł czas

Na spotkanie z nieznanym.

Śpij, śpij, śpij...

Marzenia senne niech cię wypełnią.

Zatrą obawy, pozostawią spokój.

Nadszedł czas

Na spotkanie z nieznanym. 

       Dźwięczny, delikatny i dziewczęcy głos Ronnie nie tylko miał przynieść spokój dziecku, które rosło w łonie. Jego celem było odstraszanie zła, chcącego wtargnąć do wnętrza kobiety i zabrać to, co dla niej najcenniejsze: niewinność.

       Wzburzona woda zaczęła podmywać bose stopy Ronnie. Wzdrygała się za każdym razem, gdy lodowaty przypływ ocierał się o skórę, niemal kalecząc. Ronnie sądziła, iż to kara za spoufalanie się ze śmiertelnymi. Nic nie mogła poradzić na to, że taka się urodziła - wiecznie żywa, wiecznie młoda w tym małym, przepełnionym demonami miejscu.

       Ronnie nigdy nie chciała zabijać. Nie lubiła polowań jej pobratymców. Zostawała w domu ze swoją matką i uczyła się śpiewu, a krew zdobywała w inny sposób. Ludzie oddawali ją dobrowolnie, kiedy sprzedało się im kilka niewinnych kłamstw. Ronnie zdawała sobie sprawę z tego, że takim zachowaniem przybliża się do ciemności, nie światła, lecz chciała żyć, to pragnienie rosło w niej każdego dnia.

Śpij, śpij, śpij...

Światło przegna ciemność.

Zapali świecę, ukoi ból.

Nadszedł czas

Na wyprawę w nieznane.

Śpij, śpij, śpij...

Łzy matczyne ochronią cię.

Zmienią kierunek wiatru, wodę ogrzeją.

Nadszedł czas

Na wyprawę w nieznane. 

       - Ronnie. - Dziewczyna wzdrygnęła się na dźwięk swojego imienia i zamknęła oczy, oddychając głęboko, aby uspokoić serce.

       Już niedługo będzie musiała uciec, inaczej zabiją tę niewinną istotę, która spoczywa w jej łonie. Spalą ją razem z Ronnie na stosie, tak jak postępowali z czarownicami, czyli półdemonami, dziećmi ludzi i demonów. To dziecko takie się urodzi, a ona je wychowa.

       Ronnie odwróciła się powoli, spoglądając w orzechowe, ludzkie oczy. Sama wyglądała teraz jak potwór - troje zielonych oczu, elfie uszy, palce u rąk zakończone szponami. I tak miała niewiele oznak demonicznej mocy, przez co ją wyśmiewano. Niektórzy otrzymywali ogon albo dodatkową parę rąk, wtedy stawali się idealnymi kandydatami na małżeństwo. Demony nie kochają, ale Ronnie była inna, poczuła coś do tego ludzkiego mężczyzny.

       - Lucas. - Ronnie spuściła głowę. Nie chciała, aby jej ukochany widział ją w takim okropnym ciele. Ciele potwora, demona, którym przyszła na świat.

       Ale mężczyzna patrzył na nią tak jak zwykle, z pewnego rodzaju uwielbieniem, troską oraz miłością. Dla niego Ronnie była piękna nawet w owej postaci. Nie obchodził go jej wygląd, lecz serce. Kierowała się nim i tylko to się liczyło.

       - Ronnie, spójrz na mnie - poprosił Lucas, uśmiechając się delikatnie. Chciał podnieść ukochaną na duchu.

       Kobieta podniosła głowę, zasłaniając twarz ciemnymi włosami. Jednak Lucas zaczesał je na bok i pocałował Ronnie z taką namiętnością, że dziewczyna zgięła jedną nogę i zarzuciła mu ręce na szyję, starając się nie zrobić mężczyźnie krzywdy.

       - Nie ważne co się stanie - wyszeptał Lucas tuż przy jej ustach. - Nie ważne kim jesteś ani jakie decyzje podejmiesz. Zawsze będę cię kochał. Pamiętaj, miłość nigdy nie umiera.

       W tamtej chwili Ronnie już wiedziała, co musi zrobić, aby ocalić siebie oraz dziecko. Jeszcze raz pocałowała Lucasa, ścisnęła jego dłoń, a następnie rozpłynęła się w powietrzu, lecz wokół wciąż brzmiał jej delikatny głos nucący kołysankę.

Śpij, śpij, śpij...

Nim słońce wstanie przeżyjesz przygodę.

Zatopisz statek, poślubisz księżniczkę.

Nadszedł czas

Na wyprawę w nieznane.

Śpij, śpij, śpij...

Podążaj za głosem serca.

On cię poprowadzi, bitwy z tobą wygra.

Nadszedł czas

Na wyprawę w nieznane.

Śpij, śpij, śpij...

I nim nastąpi świt

Wyrusz w nieznane .